ارزیابی فاکتورهای استرس اکسیداتیو ناشی از مسمومیت با کلرپیریفوس ((chlorpyrifos در پلاسمای موش صحرایی

مقدمه: کلرپیریفوس حشره کش ارگانوفسفره وسیع الطیفی بوده که بیش از 40 سال است در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. این ترکیب با مکانیسم های مختلف موجب القاء سمیت می شود. در مطالعه حاضر سمیت کلرپیریفوس از طریق بررسی فاکتورهای استرس اکسیداتیو در پلاسمای موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: 24 سر موش صحرایی جنس نر نژاد ویستار به دو گروه 12 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل حلال روغن ذرت و گروه دوم، به مدت چهار هفته سم کلرپیریفوس (رقت mg/ml4cpf, ) به میزان mg/kg5/16 روزانه از طریق گاواژ دریافت کردند و در روزهای 1، 7، 14، 21، 28، پس از تجویز سم، نمونه گیری و نمونه پلاسمایی جهت ارزیابی فعالیت آنزیم کاتالاز (cat)، سوپراکسید دیسموتاز (sod)، میزان مالون دی آلدئید mda)) و گلوتاتیونgsh) ) صورت گرفت. نتایج: سمیت کلرپیریفوس در روز 7 با نشانه های ظاهری مانند لرزش، سیخ شدن موها، ضعف، اسهال، تنگی نفس مشاهده گردید که با کاهش معنی دار در سطح پلاسمایی gsh و فعالیت آنزیم کاتاالاز و همچنین افزایش معنی دار در میزان mda و فعالیت آنزیم sod همراه بود. نتیجه گیری: cpf از طریق کاهش توان آنتی اکسیدانی در پلاسمای موش صحرایی موجب القاء استرس اکسیداتیو و بروز عوارض مزمن می گردد. لذا، ضمن رعایت ایمنی در مقابل تماس مزمن با cpf، تقویت سیستم آنتی اکسیدانی بدن به عنوان روش مناسب جهت پیشگیری از اثرات استرس اکسیداتیو ناشی از مسمومیت مزمن با این دسته از حشره کش ها پیشنهاد می گردد.